“Ik ben vandaag op m’n fouten gewezen. En ik moet zeggen, ik heb er van geleerd. Ik leerde dat ik niet gelijk de hoop op moet geven, omdat er na vandaag nog altijd meer dagen komen. Je kan denken: Ik stop ermee. Maar je bent noodgedwongen om toch verder te gaan. De tijd zal niet voor jou stoppen. Als je blijft zitten wachten, en jezelf zit te verschuilen, door te zeggen dat je niks kan, helpt dat niet. Daarvoor is het leven niet bedoeld. Je moet kunnen genieten, zowel van de dingen die je hebt, als de dingen die je niet hebt. Ook heb ik geleerd dat jaloezie geen oplossing is als je iets wilt bereiken. Je moet er voor gaan, of er niet voor gaan. Een tussenweg bestaat niet, en die kan je ook niet zelf maken. Het is slecht om te twijfelen. Zekerheid is beter. Gelukkig mag je wel even stilstaan bij wat je doet. En nadenken over keuzes. Want er zijn dilemma’s zat in de wereld. Maar voor mij is het tijd om m’n verstand op nul te zetten, en te doen wat ik moet doen. Het is tijd, voor mijn strijd.. @ Mijn Eigen Gedichtenwereldje”
31 okt 2010, 13:16

Dit heb ik echt heel lang geleden geschreven. Maar toch herken ik mezelf er weer in terug. Ik zie weer voor me hoe ik me toen voelde. Hoe ik piekerde en twijfelde. En hoe een preek in de kerk mij weer op m’n plaats heeft gezet. Een duwtje van God om het zo te zeggen.

En dat heb ik wel vaker, hoor. De laatste tijd heel vaak. En ik ben daar blij mee. Zo kan ik toch wel weer even zien wat ik wel en niet goed doe. Hoe ik verder moet. Wat mijn goeie richting is. Ik word weer op het goede pad gezet. Omgedraaid, achterste voren gezet, bijgestuurd.

Soms loop ik van het pad af, maar dan weet ik dat Hij er alles aan doet om me weer op weg te helpen. Want dat is wat hij doet. Hij steunt je.