In een blog-update van een paar dagen geleden (klik hier om hem te lezen) schreef ik over Jona, de profeet die zich probeerde te verstoppen voor God. De storm die woedde, en hoe hij werd aangewezen om over boord geworpen te worden. Jona wist dat hij zou verdrinken door de hoge golven van de zee zodra hij in het water gegooid was, maar toch had God een ander idee. Hij spaarde hem. Hij stuurde een enorme vis. (Wij zouden nu walvis, of potvis zeggen) En die vis slokte Jona op. Drie dagen en drie nachten zat hij daar in die vis. En daar begon hij heel stil te bidden…

(De onderstaande tekst is de tekst die op het kalendertje stond:)
Sommige mensen zeggen dat het niet kan, drie dagen en drie nachten in een maag van een vis zitten. Maar, als God iets wil, kan het ALTIJD. Hij is de maker en doet alles wat Hij wil! Overigens heb ik ook eens een verhaal gelezen van een Japanse visser die ongeveer net zo lang als Jona in de maag van een potvis gezeten heeft. Toen de vis gevangen werd kwam de man er leven uit. Heel erg verzwakt en aangetast door het maagzuur, maar hij heeft het overleefd. Maar zelfs als ik dat niét had gelezen, geloofde ik nòg in de almacht van God. Intussen is Jona eindelijk begonnen met dat wat hij al veel eerder had moeten doen, namelijk: bidden en om vergeving vragen. Toch denk ik dat we voorzichtig moeten zijn met te denken of misschien wel te zeggen: “Wat dom van Jona.” We kunnen, denk ik, beter zeggen: “Wat dom van mij dat ik zo vaak dingen doe die God niet wil en ik zo lang wacht met vergeving vragen.”

En de schrijver van het kalendertje heeft, net zoals de vorige keer gelijk. Als God iets wil, zal het altijd lukken. Dus ook ik kan zeggen dat ik geloof dat Jona drie dagen en nachten in de maag heeft gezeten. God verricht meer wonderen dan dat wij denken. En al die wonderen staan in Zijn boek. De Bijbel. Waarom is het zo moeilijk om Zijn wonderen te geloven. Ik denk dat technologie en gezond verstand in de weg zit. En Satan speelt natuurlijk ook een grote rol aan de wanhoop en twijfel over God. Maar ik denk dat als het niet echt gebeurt zou zijn, dat het dan niet in de Bijbel zou staan. En ik geef ook wel eerlijk toe, het is ontzettend bizar om te horen of te lezen dat iemand drie dagen en nachten in een vis heeft gezeten. Maar zeg nou zelf? Dat is toch wat een wonder is? Bizar. Bijna niet te geloven. Maar toch geloof ik het. Omdat God, God is.

Het volgende waar de schrijver van het kalendertje gelijk in had is dat wij ook maar steeds schijnheilig blijven. Ik bedoel, iedereen zondigt. We schelden, we vloeken, maken ruzie, roddelen, zijn gemeen. Of misschien wel erger, we stelen, we doden.. Of is dat misschien iets té erg om op te noemen? Wat je er ook van vind. Er blijven dingen gebeuren in deze wereld die niet horen te gebeuren. Allemaal zonden. En dat is toch zonde! En wat ik nog meer zonde vind is dat wij niet naar God durven toe te gaan en onze zonden toegeven. Wij durven niet voor Hem te staan en te zeggen: “Alsjeblieft Heer, dit zijn al mijn zonden die ik deed. Soms had ik niet eens door dat ik ze deed. Maar ik wil U geen pijn doen. Ik wil U niet langer meer kwetsen. Wilt U mijn zonden wegwassen? Ik wil opnieuw beginnen.” En als we dat doen, dan wachten we zo ontzettend lang. Dan stapelen de zonden zich op als een stapel wasgoed. Een paar stinkende vieze sokken.

Dat is niet wat God wil. Meestal bidden we pas als wij Hem nodig hebben. Maar waarom? God wilt je altijd vergeven. Hij wilt altijd je zonden wegnemen. Hij wilt dat je naar hem toe komt. Hij stopt de vieze sokken in de wasmachine. Weg. Schoon gewassen. Tijd om weer opnieuw te beginnen.