De laatste tijd ren ik mezelf voorbij,
de tijd gaat waarschijnlijk te snel voor mij.
Alles dreigt soms op me af te komen,
fantasieën waar ik niet aan kan ontkomen.
De laatste tijd gaat alles snel voorbij,
alles veranderd te snel voor mij.
Maar waarom veranderen er dan ook dingen, diep in mij?
Alles dreigt te groot voor me te zijn,
ik lijk voor alles opeens te klein.
Waarom vervaagt alles nu opeens?
Misschien ben ik het daar wel niet mee eens.
Want de tijd gaat te snel, en ik ga te traag.
En morgen is morgen, toch weer anders als vandaag.
En dan stel ik toch weer steeds dezelfde vraag:
“Waarom gaat onze snelle tijd niet traag?”

“Geschreven op: 29 aug 2010, 19:45”