Wanneer iedereen het even niet meer lijkt te zien zitten.
Wanneer alles even stroef lijkt vooruit te gaan.
Wanneer je het liefst heel de dag op je bed ligt te pitten.
Kijk dan ’s nachts eens naar de maan.
Want de maan, zo helder, zo onschuldig.
Schijnt ook elke nacht voor jou.
De weerkaatsing glanst steeds in je ogen.
Een stem die zegt: “Het komt wel goed, ik blijf je trouw.”

Als alles soms dreigt vast te lopen.
En alles wat je wilt is hulp.
Als je opeens weer stopt met hopen.
Kijk dan eens naar een roos, een tulp.
Want die bloem, zo prachtig, zo onschuldig.
Verspreid zijn geur elke dag voor jou.
De kleuren geven je weer moed.
Er klinkt plots een stem die zegt: “Het komt wel goed, ik blijf je trouw.”

Weet dat er altijd iemand is, die voor je zorgen kan.
Die je altijd kan beschermen, als je heel moe bent, of bang.
Want als je een schouder nodig hebt, waarop je uithuilen wilt.
Weet dat ik je vriendin ben, die je wilt troosten, met rust en geduld.
Soms schieten woorden door de lucht, maar ze vangen, kan je niet.
Ik wil je helpen, erdoorheen slepen, als je het soms alleen maar negatief inziet.
Want ik ben je vriend.

“Geschreven op 18 nov 2010, 15:25”