Vandaag was even zo’n dag, dat je wilt uitrusten van de drukke week. Want dat was het deze week. Het was weer eens hectisch. Ik moest mezelf dwingen om aan m’n huiswerk te beginnen, want het liefst lag ik heel het weekend in bed. Ik was er zogezegd eventjes klaar mee. Ik ben uiteindelijk wel begonnen aan m’n huiswerk. Maar ik heb het nog steeds niet helemaal af. Ik had even tijd voor mezelf gemaakt, om weer iets kwijt te kunnen op mijn blog.

All you have to do = smile (:

Naast huiswerk maken, ben ik ook bezig geweest met spullen opruimen. Ik laat sinds ik weer naar school ga alles slingeren in huis, en dat terwijl het net zo goed ging.. Ik had m’n kamer EIN-DE-LIJK een keertje helemaal opgeruimd, de helft van m’n spullen weggegooid en alles netjes gehouden.. Maar ik was weer in een luie bui.. Ik had m’n schoolboeken van vorig jaar nog in m’n kast liggen. Ik wilde ze nog even niet weg doen. Nog even vasthouden aan mijn oude school, mijn oude spullen en al die belangrijke herinneringen.

Maar vandaag, heb ik ze toch maar met veel moeite en pijn in mijn hart weg gedaan. Dat het zo moeilijk zou zijn om een paar stomme boeken weg te gooien.. pff.. Maar die boeken waren wel het enige dat niet was veranderd. Er is een nieuwe school met nieuwe leraren en klasgenoten, nieuwe boeken, nieuwe vrienden en vriendinnen.. En ik heb het wel naar m’n zin.. Maar toch heb ik soms weer eventjes behoefte aan mijn oude spulletjes, mijn oude school..

Ik kwam het papiertje tegen in mijn Engels boek. Ik weet nog precies wanneer ik het had getekend. Ik had een blaadje geleend van mijn vriendje omdat ik mijn werkboek was vergeten. Ik moest de vocabulary woordjes opschrijven, maar in plaats daarvan tekende ik. “All you have to do = smile” En dat deed ik ook toen ik het terugvond. Ik was dankbaar. Dankbaar voor wat ik tot nu toe allemaal heb bereikt. Voor wat ik later allemaal tegen ga komen. Voor alles wat ik heb. Voor iedereen die ik liefheb.

I smiled, because I can.