In mijn vorige post had ik het over mijn ‘goede voornemens’. En die neem ik redelijk serieus. Stapje voor stapje wil ik zo veel mogelijk verandering brengen. En vandaag kwam voornemen nummer drie aan de beurt: Angsten overwinnen.

Het brandpad achter ons huis. Eén van mijn grootste angsten. Hoe raar dat dan ook klinkt. Elke keer als ik in het donker ergens heen moet op de fiets ga ik zo snel mogelijk door het smalle pad. Ik ga nog net niet rennen.

Vaak genoeg heb ik er voor gestaan met m’n fiets aan de hand. Dan keek ik het lange pad in. Naar de lantaarnpaal die helemaal achteraan staat. Hij heeft het een hele lange tijd niet gedaan, maar ook nu, nu hij al een tijd geleden gemaakt is, doet hij het slecht. Hij brandt niet fel, en staat achteraan. Dan heb je er niet veel aan, als je voorin het pad moet zijn.

Normaal laat ik altijd één van m’n ouders komen met een zaklamp. Die kwam me dan tegemoed lopen al schijnend. Dan durfde ik wel. Maar vandaag ben ik zelf gegaan zonder zaklamp of iets anders.

Ik kan het wel. Ik moest alleen even moed verzamelen.

Op naar de volgende angst om te overwinnen!