Tijd voor weer even een heel ander onderwerp. Elke werkdag kom ik er langs: Rotterdam Centraal. Zowel tijdens, als voor of na de spits. Maar elke keer als ik er langs kom, irriteer ik me aan bepaalde dingen…
Je zou toch denken dat ik er na een jaar of zeven met ov reizen aan ben gewend, maar dit is niet helemaal het geval.
Sommige slechte eigenschappen verleren mensen nou eenmaal nooit.
Ik heb voor jullie mijn puntjes van irritatie in een lijstje gezet:
Sloom wandelen
Dit geldt niet alleen op het station, eigenlijk op elke plek. Ik ben een stevige stapper, en wanneer mensen met een slakkengangetje voor mij uit kachelen word ik pissig.
Schuin oversteken
Hier maak ik mezelf ook nog wel eens schuldig aan, hoor. Maar ik heb een hekel aan mensen die plotseling voor je voeten van richting veranderen en schuin oversteken. Alsof men erom vraagt om onderste boven te worden gelopen.
Stil staan
Mensen die opeens stil gaan staan, vreselijk vind ik dat. En ik snap dat je soms op een bord moet kijken om de vertrektijden van je trein te zien, maar ga niet zomaar in het midden van het station stil staan.
Mensen die niet uitwijken
Ik probeer het zelf nu ook een beetje te doen, maar er zijn mensen die nergens voor uitwijken. Ik eerst wel. Ik ontweek mensen al wanneer ik dacht dat ze te dichtbij kwamen. Nu heb ik meer zoiets van: “Ik ga rechtdoor, en wanneer je niet opzij gaat, loop ik tegen je aan.”
Persoonlijke ruimte
Waar ik ook heel ongemakkelijk van word is wanneer mensen in mijn persoonlijke ruimte komen. Bijvoorbeeld wanneer iemand besluit een centimeter van mij vandaan te gaan lopen, of op die manier langs mij te lopen. *gruweldegruwel*
Zoals je leest, heb ik echt de ruimte nodig onderweg en is mijn humeur afhankelijk van hoeveel mensen er tegen mij aan zijn gebotst of voor mijn voeten lopen. Zoals Jochem Meyer het noemt: “Irritatiefactortjes.” Maar er zijn natuurlijk ook leuke dingen op het station..
Je komt stelletjes of families tegen die elkaar lang niet hebben gezien. Een knuffel, schouderklopjes. Of je ziet stellen afscheid nemen voordat ze beiden een andere trein instappen. Een afscheidskusje en gezwaai.
Er zijn dus ook dingen die mij een warm gevoel geven. Die maken de irritaties op het station weer een beetje goed.
Mijn Eigen Wereldje 
Ha, dat ken ik zo goed van Utrecht Centraal! Wat dacht je van mensen die op de roltrap stilstaan (rechts staan, links gaan….het is niet moeilijk!), of bovenaan de roltrap stil gaan staan! Dan heb je een hele lading mensen die onderuit gaan, alleen maar omdat jij precies DAAR stil moest staan.
Mensen die tegen de stroom in lopen, ook erg leuk. Mensen die bij de ov-poortjes nog een kwartier VOOR het paaltje gaan zoeken naar hun ov-kaart, zodat niemand bij dat paaltje kan. En sowieso mensen die denken dat dit het enige paaltje op het station is, dus met zijn allen daar omheen gaan dringen.
Mensen die zo’n haast hebben om de trein in te komen dat ze je bijna van het perron af duwen. Of je mobiel uit je handen slaan. Mensen die denken: ‘Dat meisje is dun, daar pas ik wel naast!’ en me vervolgens pletten tegen het raam aan (zo dun ben ik nou ook weer niet).
A.k.a. ik ken de irritaties zeer zeker ;)