Het is vijf voor half acht ’s ochtends als ik voorbij Rotterdam Centraal, richting stage loop. Zowel voor school, als stage loop ik door dezelfde straat. Vijf dagen per week kom ik langs het beslagen en door condens aangetaste raam van een gebouw in de straat. Op het raam hangt een poster. Wanneer je goed kijkt, kun je nog maar net de tekst lezen die erop staat: “Leven met Lef.”

De poster op het gebouw waar ik elke dag langs loop, gaat over geloof. Hoe ik dit weet? Op de deur staat namelijk iets in de trant van ‘kerk’ en op de poster staat (naast de tekst) een groot kruis afgebeeld.

“Leven met lef”
De tekst spreekt me aan. Tegenwoordig moet je ook lef hebben om voor je geloof uit te komen. Veel christenen houden zich in een hoekje verscholen. Zijn zij dan wel een echte christen? Daar twijfel ik niet aan. Het lijkt me alleen een stuk opgeluchter leven, wanneer je je geloof laat zien. Op deze manier ben je het beste jezelf.
In Nederland geldt dit wel. Helaas zijn er ook nog steeds landen in de wereld waar je als christen geen leven hebt. Je wordt opgesloten, gemarteld, vermoord. En toch zijn er mensen die hun leven riskeren voor hun geloof. Bad-ass christenen, kun je ze wel noemen.

Vooroordelen
Toch heb je hier in Nederland ook wel (voor)oordelen over christenen. Ik ben bijvoorbeeld Protestant opgevoed en durf gewoon uit te komen voor mijn geloof. Wanneer mensen horen dat ik geloof wordt er helaas al meteen gedacht dat ik een extremist ben. “Ga jij twee keer op zondag naar de kerk?” of “Dan mag je geen seks voor het huwelijk?”, zijn een paar van de vragen die worden gesteld. Men denkt namelijk dat christenen allemaal vervelende regeltjes opgelegd krijgen waar ze zich aan moeten houden. Dat het zwaar is om je daar aan te houden, en dat je eigenlijk niks meer mag.

Ik word altijd een beetje geïrriteerd van mensen die mij vergelijken met de extremisten. Niet dat ik iets tegen extremistische christenen heb, maar ik haat het dat men denkt dat iedere christen zo is.
Ja, ik ben christen. Ja, ik ga naar de kerk. Nee, ik draag geen rok. Sterker nog, ik liep zelfs rond met paars haar! Als christen mag je ook zijn wie je bent, God accepteert namelijk ieder kind. Zolang je leeft (of probeert te leven) volgens de tien geboden, ben je christen. En het maakt Hem geen fluit uit hoe je erbij loopt. Of je eruit ziet als een business-man of rocker. Je mag een christen met ballen zijn. Wees niet bang.