De schrijvers houden ons wel in spanning! In aflevering 10 kwam toch eindelijk het moment waarop Seong Joon door heeft wie Ha Ri is. Oei! En nu kijken we hoe dit verder af gaat lopen. Want hij leek pissed.
“Hye Jin, waar ben je nu? Ik ben net klaar op het kantoor. Moet ik op je wachten?” Maar Ha Ri heeft het druk: “Sorry, Seong Joon. Er is iets tussendoor gekomen.” Als het telefoongesprek is afgelopen, valt Seong Joon’s oog nogmaals op het bord in het hotel. Hierop is Ha Ri’s foto en naam te zien, met eronder in grote letters: “Werknemer van de maand.”
“Min Ha Ri?” Ha Ri zat liep net buiten met haar telefoon te spelen als ze wordt geroepen. Ze draait zich om. Seong staat voor de ingang van het hotel waar ze werkt. “Seong Joon..”, zegt ze verschrikt, maar Seong Joon loopt al op haar af. Hij ziet er not amused uit. Nu is het zijn tijd om vragen te stellen: “Wie ben je? Hoe the heck kan jij Kim Hye Jin zijn? Waarom? Wat heb je al die tijd gedaan? WIE ben je?”
Oooooooooooooooooooooooooooooh hij is boos, en ik kan het begrijpen.
“Ik ben een vriendin van Hye Jin. Ze vroeg me me één keer als haar voor te doen, maar toen ik je bij het hotel tegenkwam, werd alles moeilijk”, zegt Ha Ri met tranen in haar ogen. Seong Joon begint nu langzaam door te krijgen wie de echt Hye Jin is.
“Vandaag gebruik ik mijn laatste verzoek.” Shin Hyuk houdt zijn telefoon op en speelt de geluidsopname nog een keer af. Daarna omhelst hij Hye Jin. “Als je zo twijfelt en niet naar hem toe kan gaan, kom dan naar mij. Geef mij ook een kans, hm?”, zegt hij met verdrietige ogen. Hye Jin weet niet wat ze moet zeggen. Wanneer ze een zin wil beginnen, gaat haar telefoon. Het is Seong Joon.
“Neem maar op”, zegt Shin Hyuk. “Hallo, Chef Editor.” “Het is een lange tijd geleden, Kim Hye Jin”, klinkt een zielige stem aan de 
andere kant van de lijn. Eerst begrijpt ze niet wat hij bedoelt, maar als hij herhaalt wat hij zegt krijgt ze tranen in haar ogen. “Ik heb je gemist, Kim Hye Jin.”
Seong Joon wil haar zien, maar Shin Hyuk probeert Hye Jin tegen te houden. “Het spijt me”, zegt ze met rode ogen. Hierna rent ze weg en Shin Hyuk blijft verdrietig alleen achter.
Niet alleen zijn hart, maar ook de mijne is nu volledig aan diggelen. DAMN. THE FEELS!
Op het moment dat ze elkaar eindelijk echt zien, kreeg ik kippenvel. “Ik heb je gevonden”, zegt Seong Joon met prikkende ogen. Even lijkt hij boos op haar te worden, maar daarna beseft hij dat hij zelf ook schuldig is. “Ik heb je veel te laat herkend.”
Hierna legt Hye Jin alles uit. Ze wandelen en praten. “Laten we niet meer terug kijken naar het verleden. Alleen naar de toekomst, Hye Jin.”
Hye Jin komt ongerust thuis om te kijken hoe het met Ha Ri gaat. Ha Ri zegt dat ze buiten wat leuks gaat doen, maar als Hye Jin haar stiekem achterna gaat, ziet ze dat ze huilt. In Ha Ri’s kamer ligt de verscheurde brief die Ha Ri graag aan Seong Joon wilde geven.
Een nieuwe dag breekt aan en Seong Joon probeert steeds een move te maken, maar Hye Jin ontwijkt het steeds. Wanneer hij haar erop aanspreekt blijft ze afstandelijk: “Werk en privé moet je gescheiden houden. Ik zie je alleen als een oude vriend.” Oef, pijnlijk! Maar we weten dat Hye Jin liegt. Ze is namelijk bang Ha Ri te kwetsen als ze nu iets met haar crush begint.
Shin Hyuk komt al een paar dagen niet meer opdagen nadat hij een aanbod heeft gekregen bij een concurrent. Hye Jin maakt zich een beetje zorgen en denkt dat het aan haar ligt dat hij weg is.
Seong Joon krijgt nog steeds niet wat hij wil en besluit gemeen te spelen. Wanneer hij opeens bij Hye Jin’s ouders voor de deur staat, wordt ze zenuwachtig. Seong Joon is weer eens eigenwijs en begeeft het na de alcohol.
Wanneer hij in het ouderlijk huis van Hye Jin wakker wordt, gaat hij het gesprek opnieuw met haar aan. Deze keer vertelt ze wel de reden.
“De enige die ik leuk vind, ben jij. Zelfs toen ik niet wist wie je was. In het heden en zelfs in de toekomst… Ik wil je niet pushen en niks bijzonders. Wil je alleen niet van me wegvluchten?”
Awwwwwwwwwwwwwwwwww.
Ha Ri komt thuis als ze opeens haar naam hoort. Haar moeder, die haar verbannen had, is in Korea. Eerst wil ze niks met haar te maken hebben, maar later komt ze hierop terug. “De pap die je vroeger maakte, is die nu nog steeds zo lekker?”
Hye Jin is eindelijk klaar met werken. Als enige zit ze op het kantoor. Seong Joon zit ook nog in z’n kantoor. Ze gaan samen wat koffie drinken en Seong Joon is alweer super cute en flirterig. Hye Jin maakt zich zorgen over de last die hij draagt als chef. Hij moet er namelijk voor zorgen dat het magazine blijft bestaan. “Als je me een knuffel geeft, krijg ik misschien meer energie”, zegt Seong Joon met een klein lachje.
Seong Joon besluit naar Shin Hyuk te gaan om om hulp te vragen. Hij vraagt of Shin Hyuk terugkomt, want hij heeft alle mannen nodig om het bedrijf overeind te houden. Shin Hyuk ziet het niet echt zitten.
De volgende dag probeert Hye Jin hem te bellen, maar niemand neemt op. Als ze ophangt, wordt ze zelf gebeld. Het hotel van Ha Ri belt om te vragen waar ze is. “Ha Ri heeft ontslag genomen, maar we wilden haar graag nog spreken.”
Als ze Ha Ri niet kan bereiken, raakt ze bezorgd.
Thuis vindt ze een briefje op Ha Ri’s bed. Een to do list. Zo snel als ze kan gaat Hye Jin naar het vliegveld, maar als ze daar aankomt, is Ha Ri nergens te bekennen. Dan valt ze huilend op haar knieën. “Nee, Ha Ri, hoe kon je zomaar weg gaan? Wat moet ik nu zonder je?”
Hier eindigt de aflevering.
Wat een tranen! Ik heb het niet droog gehouden tijdens deze aflevering. Wat een watje ben ik ook weer, maar ja, het is allemaal zo romantisch en verdrietig! Ik ben wel benieuwd naar wat er nu gaat gebeuren, want als Ha Ri niet meer in het verhaal voor komt, wordt de drama misschien een beetje saai. Misschien komen Ha Ri en Shin Hyuk elkaar wel ergens tegen?
Mijn theorieën zullen wel weer niet kloppen. Wat dat betreft ben ik niet goed in het voorspellen van het plot.
Until next time, dus maar!
Mijn Eigen Wereldje 