We nemen afscheid van Shin Hyuks majestic baard. Hij wast zijn net geschoren babygezicht en hijst zichzelf in een net pak. Wat Shin Hyuk van plan is en waar hij heen gaat, wordt in deze aflevering verder uitgelegd.
“Alles wat je over mij wilt weten: hoe ik heet en waarom ik zo heb geleefd, zit hierin.” Shin Hyuk legt een mp3-speler op tafel. Seong Joon moet nog even van de schrik bekomen. Het gebeurt niet elke dag dat één van je collega’s blijkt een beroemde mysterieuze schrijver te zijn.
“Schrijf een artikel over me voor het magazine. Hiermee kun je Most redden.” Seong Joon is niet zeker van de zaak. “Ik wilde de mp3-speler eerst aan Jackson geven, dus alles wat ik vertel is informeel.” Shin Hyuk glimlacht.
Iedereen op het kantoor heeft ook wat te verwerken: “Ik kan het niet geloven! Poong Ho is de neef van de chef? En nu ook vice-president?”
“Hoe kon je zoiets verbergen Poong Ho?” zegt iedereen verontwaardigd, maar Poong Ho moet zelf alleen maar lachen. “Hebben jullie het ooit aan mij gevraagd dan?”
Hye Jin belt Seong Joon op om het nieuws over Poong Ho te vertellen, maar Seong Joon heeft nu wel andere dingen aan z’n hoofd.
Als Seong Joon thuiskomt, belt hij de drukkerij. “Laat de opdruk gewoon doorgaan volgens plan. Er zijn geen wijzigingen meer binnen gekomen.” En zo, komt het interview met Shin Hyuk/Ten er niet in.
De volgende dag liggen de eerste exemplaren van Most Magazine op de stoep. Seong Joon haalt er tevreden één uit de verpakking tot hij erachter komt dat het interview van Ten erin staat.
Snel gaat hij op zoek naar Shin Hyuk, maar die is al verdwenen.
De andere collega’s kunnen dit nieuws ook niet geloven. “Daarom deed Shin Hyuk zo raar voorheen.” Komt Hye Jin tot de conclusie. Ze had hem nog zoveel willen vragen…
Dan legt Seong Joon de mp3-speler op haar tafel.
Ze luistert naar wat erop staat:
“Jackson, ik ga nu wat over mezelf vertellen, dus luister goed! Mijn Koreaanse naam is Shin Hyuk, mijn schrijf naam is Ten. Dit zal je nu inmiddels al hebben gehoord.
Ik heb ook nog een andere naam: David Joseph. Mijn Amerikaanse naam. Ik ben geadopteerd toen ik twaalf was. Je weet inmiddels dat ik een goeie persoonlijkheid heb. Ik ben door goede ouders opgevoed en heb veel liefde van ze ontvangen.
Ik ben eigenlijk uit het niets een auteur geworden. Toen ik nog op school zat, zette ik teksten op internet als hobby en een drukker toonde interesse. Ze wilden mijn boek publiceren en ik vond het geen slecht idee. Maar raar genoeg, werd de focus op iets anders gelegd. Omdat ik geadopteerd ben, vonden mensen het bijzonder. Ze wilden mijn manier van schrijven veranderen. Daarom heb ik besloten mezelf geheim te houden. Zo bleef het voor mij leuk.
Ik vond het leuk om een tijdje voor een magazine te werken, daarom kwam ik naar Most. Met dit, moet het je toch wel lukken om een artikel te schrijven? Oké, dat was het… Schrijf een goed artikel, Jackson.”
“Nou, Shin Hyuk heeft ook geen manieren, dat hij zomaar weg gaat zonder afscheid te nemen.” Eén van de collega’s staart verdrietig naar z’n bureau. Aan Shin Hyuks laptop zit een plakbriefje. De collega vouwt de laptop open. Op het grote scherm verschijnt Shin Hyuk. Voor de laatste keer zien ze hem terwijl hij via een videobericht afscheid neemt.
Seong Joon moet na de drie maanden in Korea weer terug naar Amerika, en ook Hye Jin moet terug naar de afdeling waar ze vandaan komt.
Op straat komt Hye Jin, Shin Hyuk tegen. Hij geeft haar nog een laatste knuffel en zegt hierna echt gedag.
De schrijfster waarmee Hye Jin een interview heeft gedaan, vraagt haar bij haar te komen werken om ook boeken uit te geven. Ze zegt nee, omdat ze had beloofd mee te gaan naar Amerika, maar stiekem vindt ze het wel jammer dat ze de kans moest afwijzen.
Thuis aangekomen is Ha Ri hard aan het studeren voor haar nieuwe studie als hotelier. Ze doet nu eindelijk wat ze super leuk vindt en straalt ervan.
Hye Jin zucht. “Dat wil ik ook.”
Hye Jin belt gespannen bij Seong Joon aan. “Laten we trouwen, Seong Joon.” Hij reageert verbaasd. “Wat?” “Wat ik bedoel is, laten we wat er ook gebeurt, gaan trouwen. Dat wil ik ook, en eh, oh! Ik heb de ringen klaar. Ik eh, ik doe een aanzoek nu, maar ik zeg niet dat het nu meteen moet…” Seong Joon lacht om haar gestotter. “Je bedoelt dat je een jaartje wilt wachten zeker?” “Hoe weet je dat?” Vraagt ze verbaasd.
Seong Joon is blij dat ze eerlijk was, maar vindt het wel jammer dat hij geen kans had om haar ten huwelijk te vragen. Hij besluit het anders op te lossen. “Laten we gaan puzzelen.” Zegt hij terwijl hij de puzzelstukken over de tafel verspreid. Als ze bijna klaar zijn en er nog een paar stukjes missen vraagt hij Hye Jin naar een puzzelstukje te zoeken. Er was er één van tafel gevallen en naast haar op de grond terecht gekomen. Ze kijkt terug naar de tafel. Op de plaats van het puzzelstukje, ligt een ring.
“Dit is hoe ik je ten huwelijk wilde vragen.”
Ha Ri en Hye Jin maken afscheid. Omdat Hye Jin aan haar nieuwe baan begint, gaat ze verhuizen en blijft Ha Ri alleen achter. En ook Seong Joon heeft zijn koffers ingepakt om naar Amerika te vertrekken.
Hye Jin fietst met volle vaart door de straten. “Waar ga je heen, Hye Jin?” wordt er uit de verte geroepen. “Er is iemand aangekomen! Ik kom straks terug!” Met een glimlach van oor tot oor fietst ze verder.
Hier eindigt de aflevering.
De laatste aflevering is in zicht! Ik ben super benieuwd naar wat er met de vier hoofdpersonen gaat gebeuren. Of we Shin Hyuk nog gaan zien in de laatste aflevering. Of er een trouwerij zit aan te komen!
Mijn Eigen Wereldje 