Reacties op mijn blauwe haar

Lezers en lezeressen die mij al een tijdje volgen, weten dat ik nooit zo bang ben geweest voor onnatuurlijke haarkleuren. Ik heb het een tijd even rustig aan gedaan met de haarkleuren, maar sinds oktober 2016 ben ik dan toch weer begonnen met het verven van mijn haar. En niet zomaar een kleur… Ik koos voor de kleur donkerblauw. 

Mijn nieuwe haarkleur bracht wel de nodige reacties teweeg. Zowel positief als negatief.
Je kunt je nu misschien afvragen: “Renee, het is toch logisch dat je reacties opwekt met zo’n opvallende haarkleur?” Ja, klopt, maar sommige reacties zijn misschien minder voorspelbaar dan je zou denken.
Ik loop nu al een maandje of vier met mijn blauwe coupe rond, en iedereen lijkt zich op een andere manier te uiten.

Vraagtekens bij haarverf

Ik wil het toch graag eerst even hebben over het verven zelf, want hier krijg ik nog steeds regelmatig vragen over.
Men vindt het vaak moeilijk om te snappen dat deze haarkleur niet zomaar in je haar komt, en nog belangrijker: hoe de kleur blijft zitten. Wanneer ik uitleg dat mijn natuurlijke haarkleur donkerblond is en dus te donker is om er meteen overheen te verven, reageren de meeste mensen verbaasd.

“Maar hoe werkt dat dan?”

“Om deze kleur te bereiken moet ik eerst m’n haar bleken”, antwoord ik.
En dan ben ik ze al helemaal kwijt. Tijd om alles uit te leggen: Zie je haar als een A4 papiertje. Wanneer jij met een kleurpotlood op wit papier tekent, dan is dit beter te zien dan wanneer je met dezelfde kleur op een donker stuk papier tekent. Hetzelfde geldt voor je haar. Hoe lichter je haar, hoe opvallender de kleur.
Daarnaast kunnen kleuren als blauw lastig zijn omdat de natuurlijke ondertonen van je haar in de weg zitten. In je haar zit een gele kleur, die bij bijvoorbeeld blauwe haarverf, je haar groen kan laten lijken.
Ik heb niks tegen groen haar, sterker nog: het is een kleur die ik graag een keer zou willen proberen. Maar als je graag blauw haar wilt, en het komt er groen uit te zien, dan snap ik dat je teleurgesteld bent.

Waar ik ook vaak tegenaan loop is dat mensen niet goed weten hoe mijn originele haarkleur eruit hoort te zien, en hoe deze eruit ziet wanneer ik een paar keer mijn haar heb gewassen.
De haarverf die ik gebruik is semi-permanent. Dit betekent dat hij eerder vervaagt dan een permanente haarverf. Daarnaast is blauw een kleur die niet tot de natuurlijke haarkleuren behoort. Het is dan dus logisch dat hij eerder vervaagt en vaal wordt dan bijvoorbeeld een bruine haarverf.
Toch krijg ik regelmatig de vraag:

“Heb je je haar nu opeens in een andere kleur geverfd?”

Nee, dat heb ik niet. Ik heb mijn haar gewassen. Dit is één van de nadelen van blauw haar. Omdat mijn haar zo snel vervaagt, verf ik het elke twee a drie weken (mijn uitgroei laat ik elke drie maanden bleken, omdat dit heel slecht is voor je haar). Om maar niet te spreken over het afgeven van de kleur wanneer ik het net heb geverfd. Regen is genadeloos.

Voordat ik daarop verder ga, laat ik nog even een ‘voor en na’ foto zien om aan te geven hoe mijn haar eruit ziet voor en na het verven.

De eerste week nadat ik het heb geverfd, geeft de kleur aardig af op kussenslopen en handdoeken. Wanneer ik onder de douche vandaan stap, check ik altijd eerst even mijn nek, oren en voorhoofd in de spiegel om te kijken of er nog blauw te vinden is. Dit is er wel gewoon af te halen met een gezichtsreinigingsdoekje. Ik gebruik een aparte handdoek (eentje die wel blauw mag worden) om m’n haar af te drogen.
M’n handen zijn ook niet veilig tijdens de eerste week. Ze zijn niet super blauw, maar een blauwe waas is wel te zien. Ook hier leer je mee leven, trouwens.

Veelvoorkomende reacties

Deze nadelen van blauw haar brengen me op de volgende vraag die mensen wel eens aan me stellen:

“Waarom zou je je haar blauw willen verven?”

Ja, er zitten nadelen aan: Het kost veel werk, met zwemmen moet ik een badmuts op, enzovoorts. Maar toch ben ik erg blij met m’n blauwe kleurtje. Ik houd van felle kleurtjes en ik val graag op in de menigte. Daarnaast vind ik experimenteren met haar en make-up altijd erg leuk om te doen.
Ik heb zeker geen blauw haar om een statement te maken of me af te zetten tegen iets of iemand. Ik vind het gewoon grappig om mee te spelen. Als ik deze kleur zat ben, dan zal ik ook zo weer een andere kleur kiezen, of het helemaal uit laten groeien.

Een opmerking die ik eigenlijk nooit heb begrepen, maar regelmatig krijg is:

“Wauw! Dit is wel erg blauw!”

Mensen denken aan een bepaald beeld als je het hebt over blauw haar. Er zijn natuurlijk super veel soorten blauw. Maar wat ze dan precies verwachten van ‘blauw haar’ voordat ze me zien? Daar heb ik nog nooit antwoord op gekregen.

“Is dit Cookiemonster-blauw?” & “Ben je fan van de Smurfen?”

Nee en nee, maar toch leuk bedacht. Ik zou trouwens liegen als ik zou zeggen dat ik niet het woord “KOEKIES” heb geroepen in de stem van Cookiemonster. Ik ken geen schaamte, wat dat betreft. Ook geef ik toe dat ik vaker dan normaal het deuntje van de Smurfen in m’n hoofd heb. Maar de mensen die denken dat mijn inspiratie hier vandaan komt, moet ik helaas teleurstellen.

“Is blauw je lievelingskleur?”

Totaal niet. Ik vind blauw een hele mooie kleur, maar verder ook niet. Ik vind de kleur gewoon goed bij me staan. Mijn lievelingskleur is nu al een tijdje geel. Het was eerst ook mijn droom om m’n haar in die kleur te verven, maar toen mijn vader zei dat ik dan op een Minion lijk, ben ik afgehaakt. Ik heb een hekel aan Minions.

“Je ziet een beetje blauw”, “Heb je een blauwtje gelopen?” & “Ben je weer zo blauw als een tientje?”

Dit zijn eigenlijk alleen opmerkingen die ik van m’n ouders en broer krijg. Uiteraard als grap. Wat ook nog weleens langskomt wanneer ik bijvoorbeeld een domme opmerking maak, is: “Volgens mij heeft de blauwe haarverf je hersenen aangetast.” Daarnaast is volgens mijn familie sinds oktober 2016 het lied ‘Blue’ van Eiffel 65 mijn lijflied. Iets waar ik helemaal niet mee zit. Ik ken de songtekst trouwens bijna helemaal uit m’n hoofd.

“Wat vinden je ouders er eigenlijk van?” & “Is dit niet slecht voor je haar?”

Deze twee vragen zijn deels belangstelling en deels bezorgdheid. Mijn ouders zijn het inmiddels wel gewend dat ik mijn haar in bijzondere kleurtjes verf. Eigenlijk zijn ze allang blij dat ik geen tatoeages of piercings neem. Al zou ik deze wel graag willen.
In principe is het verven niet heel slecht voor m’n haar. Het bleken van mijn haar is dat helaas wel. Daarom laat ik mijn haar eens in de drie maanden bleken, en houd ik de blauwe kleur zelf elke twee weken bij.

“Was dit de bedoeling, of is het mislukt?”

Ik weet dat deze opmerking als grapje bedoeld is, maar ik kan er totaal niet om lachen. Sterker nog, ik vind het een van de gemeenste opmerkingen die ik heb gekregen.
Ik weet dat ik met mijn blauwe haar reacties uitdaag. In het openbaar kom ik ook genoeg mensen tegen die me heel vies aankijken: in de metro wil tachtig procent van de mensen niet meer naast me zitten. Maar dat zijn dingen waar ik me weinig van aantrek.
Waar ik me wel aan stoor is wanneer mensen me voor dom aanzien omdat ik mijn haar in een unieke kleur verf. Of wanneer mensen doen alsof ze het leuk vinden, terwijl ze er geen bal van menen. Ik prik dwars door je slechte acteerwerk heen. Als je mijn haar niks vindt, zeg dan gewoon dat je het zelf nooit zou kiezen, en klaar.
Wanneer mensen gebruik maken van het woord ‘mislukt’, dan gaan mijn ogen twitchen. Ze hebben namelijk geen flauw idee waar ze over praten. Het is vrijwel onmogelijk om je haar te laten ‘mislukken’ en op blauw haar uit te komen.
Maar goed… Te veel woorden hieraan vuil gemaakt.

Ik kom dagelijks leuke en minder leuke reacties tegen. In deze post zitten er een paar negatieve tussen, maar er zijn ook genoeg mensen die me elke keer weer complimenteren.
Blauw is nou eenmaal een niet veel voorkomende haarkleur, en mensen moeten vaak wennen aan me als ze me zien. Gewoon omdat ze het niet gewend zijn.

Reacties van kinderen

Het leukste vind ik nog wel om te zien hoe kinderen op m’n haar reageren. Zo werd er in de supermarkt een keer door een klein meisje naar me gewezen: “Mama! Mama! Mama! Die mevrouw heeft blauw haar!” Ze vond het geweldig.
Sommige kinderen zeggen niks maar staren net zo lang naar me tot ik uit het zicht verdwenen ben.
Dit zijn dan weer dingen waar ik erg om moet lachen.

Eigenlijk schenk ik weinig aandacht aan negatieve opmerkingen die ik krijg. Het zegt meer over hen dan over mij. Ik heb trouwens niemands goedkeuring of acceptatie nodig. Mijn blauwe haar is er alleen omdat ik het leuk vind.