Het gerammel van winkelwagenwieltjes en lege wijnflessen vullen de kerk. “Sjonge, jonge, wat een zware nacht”, klinkt het naast mij. “Zeg dat wel”, antwoord ik. “We moeten echt op zoek gaan naar wat kranten voor morgen. Het koelt ’s nachts best wel af, en dat is met alleen een deken niet te doen.” Mijn zwarte, lange pruik kriebelt langs m’n wangen, en ik struikel bijna over mijn boodschappentrolley.
Deze sketch is waarschijnlijk niet helemaal realistisch. Toch heeft het hopelijk weer wat mensen aan het denken gezet. 

In september slaap ik een nachtje in een zelfgemaakt krot van karton en plastic om geld op te halen voor jongeren die dit elke dag moeten doen. Ik heb in 2012 al een keer eerder meegedaan aan het project Nacht Zonder Dak, en dit jaar behoor ik tot de organisatoren. Met een klein groepje van vrijwilligers bereiden we dit project voor, en hoe langer je bezig bent, hoe meer je stilstaat bij de luxe die wij hebben. De luxe die wij soms voor lief nemen.

Wij vinden het namelijk zo vanzelfsprekend dat je een bed hebt dat lekker ligt, een douche hebt om alle stress van de dag van je af te spoelen en een dak boven je hoofd. Het is voor ons logisch dat we ’s ochtends de koelkast opentrekken en melk over de cornflakes heen gieten. Dat we met een lekkere vers-gezette kop koffie de krant lezen. Negatief nieuws: dat klinkt allemaal zo ver weg. We vullen nog even ons flesje met ons schoon kraanwater om hierna de auto in te stappen.
En zij?
Zij hebben geen files of internet storingen. Zij zijn niet bezig met hoeveel ‘vind-ik-leuks’ ze krijgen op een Instagram foto. Nee, zij zoeken naar eten, schoon water, een dak boven hun hoofd, een veilig leven en in sommige gevallen meer van dat ene verslavende middel om de dag weer door te komen. De jongens en meiden moeten hun lichaam verkopen om op de been te blijven.

Wat zeuren we toch veel, verwende nesten die we zijn. Toch denk ik er normaal gesproken niet zo veel aan. Dat is ‘iemand anders z’n probleem.’

“Heeft u misschien een krantje voor me?” vraag ik terwijl ik het haar van de hete pruik uit m’n gezicht probeer te houden. Voorin de kerk zetten m’n mede-zwerver en ik ons krot op. Met wat plastic proberen we onze ‘woning’ waterdicht te maken. “Zo, dit zou ons een beetje droog moeten houden vannacht”, klinkt het naast me.

Ik doe mee aan Nacht Zonder Dak om straatkinderen en -jongeren in Bolivia, Kenia en India een kans te geven op een betere toekomst. Door geld op te halen en mee te doen aan dit project, maak ik zelf mee hoe het is om op straat te slapen. Weliswaar met genoeg eten, internet en warme kleding… Toch ben ik voor één nachtje een luxe zwerver: voor het goede doel.

Wil je meer informatie over Nacht Zonder Dak? Klik dan hier.
Wil je meedoen met het Nacht Zonder Dak project in Maasdam? Klik dan hier.
Benieuwd naar updates voor dit project? Neem een kijkje op onze Facebook-pagina.
Wil je sponsoren? Vooral doen! Klik dan hier.

Bekijk de fotocollage hier.