*** Disclaimer: dit is een blogstuk waarin ik m’n frustratie uit en is geschreven toen ik chagrijnig was ***

Ongeveer een jaar of twee geleden heb ik eens een blogstuk toegewijd aan Irritaties op het station om m’n frustratie erover te uiten. Er zijn inmiddels nieuwe irritaties bijgekomen. Ook heb ik sommige irritaties niet benoemd in het eerdere blogstuk, omdat het dan een essay van 15.000 woorden wordt. Tijd om nu wat nieuwe ergernissen met jullie te delen.

Mensen die links op de roltrap gaan stilstaan:

Ik vind dat ze in Nederland de ongeschreven regel “Rechts = staan, Links = gaan” mogen invoeren. Altijd wanneer je net je aansluiting dreigt te missen, moet je als een hindernisbaan de roltrap afstormen met gevaar dat je te pletter valt op de stalen treden.

Mensen die denken dat ze recht hebben op twee zitplaatsen:

Vooral tijdens de spits kan ik me hier kapot aan ergeren: van die mensen die dan aan de kant van het looppad gaan zitten en hun tas vrolijk op de stoel naast hun zetten, terwijl de rest van de mensenmenigte zich ophoopt in het pad. Ik heb dan altijd zin om te vragen of ze extra betaald hebben voor die tweede stoel waar ze zo pontificaal hun tas hebben geplaatst. Kom op, meneer, mevrouw, het is ’s ochtends vroeg. Gun de andere slaperige en chagrijnige mensen ook een plekje om te zitten.
Een van de beweegredenen van mensen die dit doen is dat ze over twee haltes moeten uitstappen en het een gedoe vinden om aan iemand te moeten vragen of ze er langs mogen. Van twee haltes staan, breek je ook je benen niet. En als je dan zo nodig die twee haltes wilt zitten, schuif dan gewoon door naar de stoel bij het raam.
Als ik iemand twee plaatsen zie claimen tijdens de spits, ga ik altijd extra hard aan ze vragen of ik naast ze mag zitten. Zo’n bitch ben ik dan ook wel weer. Iedereen eromheen heeft dan door hoe lullig diegene zich gedroeg door twee plekken in te nemen.

Mannen die denken dat hun zaakje wel héél groot is:

Ik kan het niet genoeg benadrukken: ik heb een grote persoonlijke ruimte. Ik mag dus dan wel klein zijn, maar ik heb mijn ruimte nodig. Helaas houden niet veel mensen hier rekening mee. Zeker mannen niet, die altijd overdreven met hun benen wijd op een stoel moeten zitten en jou plat tegen het raam aan drukken. Sorry meneer, maar jij en ik weten beiden dat jouw zaakje niet zo groot is dat je praktisch gezien in een split op een stoel moet zitten. Houd je benen bij je.

Smartphone gebruiken tijdens het traplopen:

Als ik mocht kiezen tussen een overvolle roltrap af lopen of een trap af lopen waar iemand voor me loopt die een smartphone gebruikt, dan kies ik voor de roltrap. Hoe vaak ik het niet tegenkom dat mensen tijdens het traplopen nog even een Facebookstatus typen en daardoor de boel ophouden. Om chagrijnig van te worden.
Dit is een situatie waarbij ik zeg dat zelfs vrouwen dit niet met multitasken kunnen oplossen. Whatsappen en met een vlot tempo de trap af lopen gaat gewoon niet tegelijk, tenzij je een gat in je hoofd wilt vallen. Doe voortaan even je smartphone in je zak en bewaar die Tweet voor later. Dan kan ik tenminste m’n bus halen.

Ik kom nu misschien over alsof ik niet te benaderen en altijd chagrijnig ben, maar dit zijn helaas situaties die ik bijna elke dag meemaak. Mocht je me tegenkomen in het openbaar vervoer: begroet me dan vooral. Ik ben ondanks m’n vermoeide en soms wat chagrijnig uitziende gezicht, heel aardig.