“Sorry, ik heb het druk”, hoor ik mezelf voor de zoveelste keer zeggen. “Dinsdagavond heb ik rijles. Woensdagavond is mijn zwemavond…” en zo ga ik m’n bekende riedeltje af om te beargumenteren dat ik écht, maar dan ook écht geen tijd heb.

Ik betrap mezelf er vaak op: zeggen dat ik het druk heb. Of dat nou ook echt het geval is, betwijfel ik. Ik geef eerlijk toe: soms gebruik ik het ook wel eens om onder verplichtingen uit te komen.
En ja, er komen heel wat verjaardagen, afspraken en feestdagen aan in de komende weken. Toch kan ik niet zeggen dat ik omkom in de bergen met werk. Op stage werk ik hard. Per dag herschrijf ik zo’n zes tot tien hele teksten. En ook in het weekend heb ik, zoals ik net beschreef: verjaardagen en afspraken.
Laat ik dan maar niet beginnen over de vele dingen die ik zelf nog wil doen. Mijn bucketlist lijkt oneindig. Maar het is allemaal nog redelijk bij te benen.

Nu zeg ik ‘redelijk’ omdat het altijd nog beter zou kunnen.
Soms lijkt mijn leven net een A4tje op een tafel. En daarnaast ligt een pakje krijtjes. Voor elke gebeurtenis wordt een ander kleur krijtje gebruikt. Familie is roze, vrienden is rood, studie is blauw, stage is groen, geloof is geel, hobby’s is paars, enzovoorts. Het ene moment ben je volledig gefocust op het blauwe ‘studie’ krijtje en trek je een mooie golvende lijn. Maar raak je afgeleid en leg je even het krijtje neer omdat er in de familie iets aan de hand is, dan vergeet je waar je precies met je blauwe krijtje gebleven was. Steeds meer lijnen overlappen en doorkruisen elkaar, en het begin en einde van de strepen is niet meer terug te traceren.

Soms dreigen bij mij de krijtjes ‘social media’ en ‘fandoms’ de overhand te krijgen. Ik ben niet van plan om mijn opleiding Communicatie nu als excuus te gebruiken voor mijn overmatig social media gebruik. Al speelt dit wel natuurlijk een rol. Ook kan ik te veel blijven hangen in series die ik kijk, of muziek die ik luister. Zo kan ik letterlijk uren op internet zoeken naar grappige compilaties van m’n favoriete idolen.
Ook dit is slechts een afleiding voor me op slechte dagen. Soms heb ik het even nodig om de realiteit te ontvluchten. Al is het dan des te moeilijker om weer uit mijn perfecte droomwereldje te kruipen. En om die ‘fandoms’ en ‘social media’ krijtjes nou in de prullenbak te gooien… Ze kunnen dan wel mijn focus op wat echt belangrijk is wegnemen. Toch zijn ze een leuke bijdragen aan mijn kliederboel van gekleurde lijnen. Ze maken het kunstwerk compleet. Facebook of Instagram video’s van honden die iets stoms doen, laten me weer even hardop lachen. En dat ene liedje waar ik maar niet genoeg van krijg, zorgt er toch weer even voor dat mijn chagrijnige bui overwaait.

Voor nu houd ik maar zoals altijd maar mijn to do lijstjes bij en vul ik mijn agenda met gekleurde vlakken: elke afspraak een andere kleur. Misschien dat ik me drukker voordoe dan dat ik het heb.