“Je bent bizar rustig”, zegt mijn k-pop vriend terwijl we voor ons uitkijken over de 90.000 stoelen van Wembley Stadion. Ik ben het met hem eens. Toen ik vorig jaar in oktober BTS in Amsterdam zag, was ik voor het concert zo zenuwachtig dat ik er misselijk van was. Nu, 1 juni, zat ik gezellig mee te zingen met de music video’s die worden afgespeeld om in de sfeer te komen. Ik had wel even natte ooghoeken toen we het stadion binnen liepen, dat geef ik eerlijk toe. Het is ook best overweldigend om te zien hoe groot Wembley is. En dan te bedenken dat het is uitverkocht.
Vrijdagavond waren m’n vriend en ik in Heathrow aangekomen bij ons hotel. We waren in de wolken dat we kaartjes hadden kunnen bemachtigen voor het concert in Wembley en besloten er dan ook meteen een lang weekend in Londen van te maken. Vanaf ons hotel was het een uur en kwartier reizen naar het stadion. En onderweg kon je de BTS ARMY’s (dat is de fandom naam) al spotten. Vanaf het metro station kon je uitkijken op het plein van Wembley, en de BTS banieren kwamen je al tegemoet. Het was een bizar gezicht en het voelde onwerkelijk: zoveel mensen op één plek met dezelfde reden. 
We waren om elf uur al aanwezig bij het stadion en het zag overal zwart van de mensen. Helaas waren veel van de merchandise producten al volledig uitverkocht. We hebben een kijkje genomen bij de photowall, waarbij je met ‘BTS’ op de foto kan, en zijn naar de Fanbox gegaan, waar er gedanst en gefeest kon worden op k-pop muziek. De bluetooth van onze ARMY Bombs (lightsticks) hadden we ook al maar alvast gekoppeld, zodat we dat niet net van tevoren hoefden te doen. Deze lightsticks worden door de staff tijdens het concert bestuurd zodat ze op het juiste moment een bepaalde kleur licht geven. Ondanks dat we zitplaatsen hadden, waren we eigenlijk veel te vroeg, maar het was leuk om rond te lopen en te kijken naar andere fans.
Om half vijf gingen de deuren open, zodat iedereen genoeg tijd had om voor half acht naar binnen te komen. Eenmaal boven aangekomen, zagen we nog meer merchandise stands staan, daar is het uiteindelijk toch nog gelukt merch te kopen. Hierna ging ons kaartje door de scanner en mochten we de poortjes door om vervolgens gefouilleerd te worden. Na deze handelingen mochten we naar onze plaatsen lopen.
We hadden goede plaatsen, in vak 116, redelijk laag bij de grond. Het begin van het concert overviel ons een beetje. Het begon sneller dan we dachten, en op dat moment realiseerde ik me dat ik er nog niet geestelijk op was voorbereid. Ik. Heb. Gegild.
Het concert werd afgetrapt met Dionysus, gevolgd door Not Today: twee liedjes met een enorme beat en intensieve dans. Toen Jin, één van de BTS members opeens onaangekondigd met paars haar het podium op kwam, had ik het helemaal niet meer.
Vanaf het begin was er al meteen vuur en rook uit het podium te zien, en er werd veel gebruik gemaakt van attributen op het podium. Zo zag je bij Dionysus twee enorme panters en Griekse zuilen op het podium. Ook werden er bij sommige liedjes waterbommen en confetti afgevuurd en kwam er vuurwerk boven het podium vandaan. Voor bijna ieder liedje hadden ze andere thema’s en attributen. Bij Anpanman hadden ze bijvoorbeeld zelfs opblaaskastelen op het podium. Dit liet weer zien hoeveel waarde het management hecht aan het maken van een show. Er was aan elk detail gedacht.
Wat ik gaaf vond, was dat de show van 1 juni live werd opgenomen, en dus mensen van over de hele wereld live konden meekijken. Al zullen die een stuk van de sfeer in het stadion hebben gemist. Het publiek ging namelijk los. Wat ik wel jammer vond was dat veel mensen de fanchants niet deden. In k-pop is het gebruikelijk dat er bij elk liedje een fanchant is, waarbij fans bepaalde delen van het liedje meezingen of tegenstem zingen. In Europa kom je dit minder vaak tegen, helaas. Ik was vaak een van de weinigen die wel keihard de fanchants meeblèrde.
Omdat deze World Tour een vervolg was op de LOVE YOURSELF World Tour van vorig jaar, waren veel liedjes van de setlist hetzelfde. Zo had iedere BTS member zijn eigen sololiedje. Het liedje Epiphany, waarbij ik vorig jaar oktober zo hard ging huilen dat het meisje dat naast me zat me moest troosten, kon ik deze keer ook niet voorbij laten gaan zonder een traan weg te pinken. Nou ja, traan. Waterval.
Het concert ging als een sneltrein aan me voorbij. Voor ik het wist, waren we alweer bij het laatste liedje voor de encore. Toen BTS het podium af was, besloten we met z’n allen een ARMY Bomb wave te doen. Dit zag er prachtig uit met al die lampjes. Ook het einde van het concert was prachtig. Zo werd er om de pijn van het afscheid te verzachten, vuurwerk uit het podium geschoten. De vuurwerkshow duurde wel minstens twee minuten en iedereen stond met volle bewondering te kijken.
Ik kan niks anders zeggen dan dat BTS zulke goede performers zijn. De show zit goed in elkaar, de outfits zijn passend en mooi (en ook nog eens duur, want Dior heeft voor de tourkleding gezorgd). Ik heb de hele avond genoten, meegezongen, gedanst en met m’n ARMY Bomb gezwaaid. Het was een avond om nooit meer te vergeten.
Bekijk hier de video’s die m’n k-pop vriend heeft gefilmd! Alvast heel erg sorry voor mijn geschreeuw om RM, J-hope en Jin op de achtergrond.
Mijn Eigen Wereldje 