“Ik wil groener dan de groene bal van Lingo”, zeg ik lachend. “Ik wil de ultieme markeerstift zijn.” Ik mag dan wel lachen, maar mensen die me al langer kennen, weten dat ik het meen. Na vier maanden met grijs haar te hebben rondgelopen, was het tijd voor wat anders. Althans, dat was mijn mening. De rest van m’n omgeving was het daar niet mee eens. “Nee joh! Ik vind je haar zo juist zo leuk!” Toch ben ik als ik eenmaal m’n zinnen ergens op heb gezet niet meer te stoppen. Mijn haar zou groen worden. En feller dan ooit.
Weer groen?
Als je m’n verschillende haarkleuren een beetje hebt bijgehouden in de afgelopen jaren, dan weet je dat ik al een keer donkergroen ben geweest. Toch wilde ik een lichtere en meer gele groen ook een keertje proberen. En wat voor groen? Hoe feller, hoe beter: was m’n motto.
Als ik terugdenk naar hoe mijn obsessie met die kleur begon, was ik eigenlijk vorige zomer al over deze haarkleur aan het kwijlen. Nou bestond mijn liefde voor donkergrijs haar al langer, dat geef ik eerlijk toe. Die obsessie begon al jaren geleden. En ik ben ook super blij dat die droom werkelijkheid voor me is geworden. Toch moest ik lime-groen gewoon een keer proberen.
Iedereen die ik erover sprak, had z’n twijfels. Begrijpelijk, want het is niet zomaar een kleur. Als je voor neongroen kiest, dan weet je dat je opvalt in de menigte. Er komt commentaar op, of je dat nou wilt of niet. Maar ik was er klaar voor. Ik was niet meer om te praten.
De kleur
Weken lang heb ik naar m’n kappersafspraak uitgekeken. Niet alleen omdat ik nodig aan een knipbeurt toe was, maar ook omdat ik elke keer weer kriebels in m’n buik krijg als ik een nieuwe kleur ga uitproberen.
Net als bij mijn andere onnatuurlijke haarkleuren, moest m’n haar weer eerst worden gebleekt voordat ik er met groen overheen kon.
De groen die ik heb gekozen is de OVertone Vibrant Green Deep Treatment. Een groen die bijna niemand aandurft, aan het beperkte aantal foto’s op Instagram te zien. Normaal gesproken delen veel mensen die de kleuren uitproberen wel een selfie, maar deze kleur was een van de weinige kleuren die niemand in z’n haar wilde smeren. Heb ik weer. Met m’n grijs was dat ook al zo. Blijkbaar ga ik dus voor de meest bijzondere kleuren.
Op de voorbeeldfoto’s van de website wilde ik niet te veel vertrouwen, omdat die proeflokken toch nooit kloppen.
En niets is minder waar!
M’n haarkleur is bijna geel!
Daarnaast is de kleur op foto’s een stuk minder fel nog dan in het echt. Je kunt pas echt goed zien dat het neon is, als je me face-to-face ziet.
Hoewel het felle goed gelukt is, ga ik toch nog denk ik een keer met m’n groene conditioner (ook van OVertone) erover heen om te kijken of ik de kleur nog iets groener kan maken.
Wat ik wel grappig vind, is dat mijn haar nu matcht met m’n moeders auto. Als ik die nu leen, dan zullen mensen denken dat ik een gekke verslaving aan groen heb. Ach ja, ik denk dat ik toch wel hoofden draai. Het is ook niet een haarkleur die je elke dag ziet.
Pas op BIC en STABILO, je hebt concurrentie!
Mijn Eigen Wereldje 