Ik heb een korte periode achter de rug waarbij ik moeite had me te concentreren tijdens het bidden. Het begon bij mijn gebed voor het slapen, waarbij ik halverwege in slaap viel. Wel fijn dat God me zo’n rustgevend gevoel kan geven, maar het was toch niet helemaal de bedoeling. Later had ik bij ieder gebed moeite om maar mijn hoofd erbij te houden. Ik werd constant afgeleid. Dat resulteerde in een berg frustratie. Ik begon steeds meer teleurgesteld in mezelf te raken. “Nou, Renee! Zo zul je nooit een keer een gebed normaal afsluiten, als je steeds zo afdwaalt.”

Afgeleid

Ik vermoed dat ik overigens niet de enige ben die wel eens de draad kwijtraakt tijdens het bidden. Achteraf gezien denk ik dat het ook geen doodzonde is als je een keer een gebed niet eindigt omdat je in slaap bent gevallen of afgeleid bent geraakt… Maar ik vond het vooral vervelend dat het bijna een gewoonte begon te worden dat ik vergat dat ik met God aan het praten was.
Toegegeven, ik had het druk en mijn hoofd was vol verschillende gedachten, maar daarvoor was het juist zo fijn om te kunnen bidden. Hierdoor kun je juist al deze drukke gedachten bij Hem neerleggen. Ik zat er in ieder geval erg mee, dat ik zo constant afdwaalde van mijn verhaal en begon mezelf ervoor onderuit te schoppen.

Knipoogje van Boven

Op het moment dat ik het mezelf te veel kwalijk begon te nemen dat ik mijn concentratie steeds verloor tijdens het bidden, greep God even in.
Het was tijdens het lezen uit mijn Bijbeldagboek dat ik het knipoogje van Boven ervaarde. Normaal gesproken vind ik de dagelijkse teksten wel mooi en inspirerend, maar het komt maar weinig voor dat het lijkt alsof een tekst speciaal voor mij geschreven is.

Het is oké om een mens te zijn. Wanneer je gedachten afdwalen tijdens het bidden, wees dan niet verrast of boos. Richt je aandacht gewoon weer op Mij en deel een korte glimlach met Me, wetende dat Ik het begrijp…

Jesus Calling – Sarah Young
(dit stuk is door mij vertaald naar het Nederlands, het originele boek is in het Engels)

Oftewel: “Doe eens even rustig, Renee.”
God vindt het belangrijk dat je niet te streng bent voor jezelf. Iets waar ik echt nog aan moet werken.

Imperfecties

God beseft maar al te goed dat wij als mensen niet perfect zijn. Sterker nog, als we perfect waren, had Hij Zijn Zoon niet naar de aarde gestuurd om te sterven voor onze zonden! God weet dat wij het soms moeilijk vinden om onze focus gericht te houden op Zijn aangezicht. Maar hierover schrijft de apostel Paulus het volgende:

Want de God die heeft gezegd: ‘Uit de duisternis zal licht schijnen,’ heeft in ons hart het licht doen schijnen om ons te verlichten met de kennis van zijn luister, die afstraalt van het gezicht van Jezus Christus. Maar wij zijn slechts een aarden pot voor deze schat; het moet duidelijk zijn dat onze overweldigende kracht niet van onszelf komt, maar van God.

2 Korintiërs 4:6-7

Zijn antwoord was: ‘Je hebt genoeg aan mijn genade, want mijn kracht openbaart zich juist ten volle wanneer iemand zwak is.’ Dus laat ik me veel liever voorstaan op mijn zwakheden, opdat de kracht van Christus in mij komt wonen. Daarom schep ik vreugde in mijn zwakheden, in beledigingen, nood, vervolging en ellende die ik onderga omwille van Christus. In mijn zwakheid ben ik sterk.

2 Korintiërs 12:9-10

Door Jezus mag er binnen in ons een licht schijnen. Uit Zijn nabijheid mogen wij kracht putten en deze bij ons dragen, dwars door alle omstandigheden heen. Hij snapt dat we soms meegesleurd worden door de drukte of ellende van alle dag. En juist daarom mogen tot Hem komen: zodat Hij ons hierbij kan helpen en wij onze zorgen bij Hem kunnen neerleggen.

Kintsugi

Paulus vergelijkt ons met een aarden pot. In eerste instantie kan dit klinken als een rare vergelijking, maar het zette me wel aan het denken.
Het eerste beeld dat er bij mij namelijk binnen schoot was Kintsugi (soms ook wel Kintsukuroi genoemd). Het woord betekent letterlijk ‘gouden verbinding’ of ‘gouden reparatie.’ Wat heel toepasselijk is, want Kintsugi is een Japanse kunst van het repareren van in stukken gebroken keramiek door middel van gouden lak.

En dat is precies wat Jezus met ons deed toen Hij aan het kruis ging voor ons. God wist dat wij gebroken mensen waren, maar door als mens naar de aarde te komen en het ultieme offer te brengen, heeft Hij ons een tweede kans gegeven.

Onze zonden zijn vergeven, we zijn weer in elkaar gezet. Al onze scherven zijn bij elkaar geraapt. God heeft ons heel gemaakt en zo mogen we ook gaan leven.
Hier bedoel ik uiteraard niet mee dat je erop los moet leven met de gedachte dat ‘onze zonden toch zijn vergeven.’ Dat is natuurlijk niet waar ik op doel.
We mogen de gouden lak, de Heilige Geest met ons meedragen. We mogen weten dat ondanks dat we fouten maken, God ons begrijpt en ons genade geeft, keer op keer.

De tekst uit het Bijbeldagboek was voor mij weer even een reminder dat ik niet zo streng voor mezelf moet zijn. Want ja… Ik ben niet perfect. Ik val wel eens in slaap tijdens het bidden of vergeet mijn gebed te eindigen. Of ja, ik word meegesleurd door de drukte van alledag. Ik voel me vaak niet meer dan een gebroken aarden potje.

Maar… door Jezus brengen mijn scherven geluk.

Stay tuned,

Renee