Mijn ogen zijn voor mijn gevoel pas net open en ik voel dat de slaap nog in mijn lichaam zit. Het is vrijdag, kwart voor zes in de ochtend. In de kerk is het nog donker, alleen de Godslamp, een klein kaarsje achterin de kapel brandt zachtjes. Zo zit ik samen met negen andere vrouwen in de vroegte van de ochtend in een stil en donker klooster te luisteren naar hoe alle vogeltjes in de buurt ontwaken en hun liedjes zingen.

Toen ik vorig jaar december mij aanmeldde voor het Kloosterweekend van Zij Lacht, had ik geen idee hoe ik er geestelijk (met de hoofdletter G van Geloven) en mentaal voor zou staan. Ik was nog altijd bezig met het voorbereiden van mijn grote reis naar Zuid-Korea (hier wil ik later nog een post aan toewijden) en had net kennisgemaakt met de leuke groep jongvolwassenen waarmee ik nu inmiddels al een tijdje de Alpha cursus volg. Alles was dus smooth sailing voor mijn gevoel.

Maar toen ik afgelopen donderdag naar de Onze Lieve Vrouwe Abdij in Oosterhout reed, merkte ik pas hoe erg ik dit weekend vol rust nodig had.
Eenmaal terug van mijn reis, voelde het alsof alles razendsnel langs mij heen bewoog. Ik snap dat je na een vakantie vaak weer even moet wennen aan het oude ritme, maar er gebeurde nu in één keer zoveel tegelijk dat ik weinig tijd had om mijn reis te verwerken. Helaas kwam ik pas tot deze conclusie toen ik de stilte ging opzoeken.

Ik kon me van tevoren bij een klooster dan ook totaal geen voorstelling maken en had geen idee wat het met me zou doen en of er wat zou (kunnen) gebeuren tijdens mijn retraite.
Voor mij werd dit weekend dan ook een achtbaan van ervaringen en emoties. Maar ik heb er totaal geen spijt van!

Hoe was mijn ervaring?

Zij Lacht

Ik had wel eens eerder gehoord van Zij Lacht door de verschillende soorten Bijbels en Bijbeldagboeken die ze aanbieden. Toen ik er dus achter kwam dat ze ook Kloosterweekenden organiseren, voelde het meteen goed om deze via hen te reserveren. Een kloosterweekend beleef je samen met negen andere vrouwen van verschillende leeftijden, waarmee je samen het ritme van de zusters in het klooster (zoveel mogelijk) volgt.
Mijn ervaring van Zij Lacht is heel positief. Alles was dan ook goed geregeld en we kregen genoeg informatie en tips over het klooster en de dagorde.

De diensten

Aangezien ik Protestants ben opgevoed, waren de diensten en Katholieke en Benedictijnse tradities voor mij helemaal nieuw. Sommige tradities en symboliek spraken mij dan ook meer aan dan anderen. Al is dit natuurlijk ook een kwestie van wat je gewend bent.

Er waren per dag zes diensten om te bezoeken, waarvan je er twee mocht overslaan wanneer je behoefte had aan extra stiltemomenten. Tijdens de diensten wordt er a capella gezongen uit verschillende liedboeken, lezen ze één of meerdere gedeelten uit de Bijbel en wordt er gebeden.
Wat ik zelf heel prettig vond, was dat een Bijbelstuk meerdere keren op een dag werd herhaald in de diensten en hierdoor fungeerde als een soort thema door de dag heen.

Tussen de diensten door is er ruimte om met elkaar thee te drinken of zelf door de tuin te wandelen of op je kamer (of in de kerk, in stilte) te lezen, te bidden of een persoonlijke Bijbelstudie te doen.

De stilte

Van 21.30 uur tot en met 9.30 uur geldt er stiltetijd in het klooster. Dit betekent dat je ook je ontbijt in stilte eet. Ik had verwacht dat dit heel ongemakkelijk zou zijn, maar ik heb juist ervaren dat ik het heerlijk vind. Thuis zit ik tijdens mijn ontbijt eigenlijk meteen met mijn mobiel in mijn hand en geluid op de achtergrond te eten. Het voelde voor mij dus ook super fijn om tijdens het ontbijt echt alleen bezig te zijn met het eten zelf.

Wat ik ook erg prettig vond, was de stiltekamer in het Gastenverblijf. Deze kamer was speciaal voor de momenten dat je in je eentje even volledige stilte wilt om te bidden of te mediteren. Eenmaal in die ruimte merkte ik dat ik mijn gebed veel beter onder woorden kon brengen.

Ik had het er al even over aan het begin van dit blogstuk, maar de vroege ochtenden waren toch wel een hele bijzondere ervaring. Het was prachtig om in een donkere kerk te zitten en alleen het geluid van de vogeltjes te kunnen horen. Het gaf een warm en intiem gevoel.

De stilte kan wel wat in je los maken. In mijn geval zorgde de stilte er ook voor dat ik niet meer om mijn gedachten en (onbewust) opgekropte emoties heen kon. Dit uitte zich in tranen die ik op een gegeven moment even niet meer kon stoppen. Uiteraard is dit niet erg en niet vreemd, maar het kan wel als schok komen als je het niet verwacht. Gelukkig zorgde het bij mij ook voor een gevoel van opluchting en troost.

De gesprekken

Ik had het geluk dat ik in een super fijne groep zat die heel open met elkaar kon communiceren. Hierdoor werden we sneller een hechte groep en konden we elkaar steunen en inspireren.

Het was ook heel prettig dat we alle tien zo verschillend waren en dat ieder van ons in een andere situatie zat. Dit zorgde ervoor dat iedereen haar eigen wijsheid en ervaringen kon delen en daarmee anderen kon helpen. We hebben uiteindelijk in een korte tijd een echte zussenband opgebouwd en zijn van plan om volgend jaar weer met z’n allen een weekendje in het klooster te boeken. Deze vriendschap is een warme en fijne ervaring die ik ook na dit weekend nog lang bij me zal dragen.

Wat ik mee naar huis neem

Bijbelteksten

Buiten de fijne ervaring en de inspirerende gesprekken, heb ik dit weekend ook Geestelijke Voeding ontvangen. Zo heb ik in mijn tijd in het klooster verschillende Bijbelteksten gelezen die mij inspireerden en troostten.

De eerste Bijbeltekst, Efeziërs 3:16-19 kwam ik tegen tijdens mijn dagelijkse Bijbelstudie. Het is een tekst waar ik al mee bekend was, maar dat ik hem nu weer tegenkwam, vond ik geen toeval:

‘Then Christ will make his home in your hearts as you trust in him. Your roots will grow down into God’s love and keep you strong. And may you have the power to understand, as all God’s people should, how wide, how long, how high, and how deep his love is. May you experience the love of Christ, though it is too great to understand fully. Then you will be made complete with all the fullness of life and power that comes from God. ‘

Klik hier om de Nederlandse vertaling te lezen.

Deze tekst was echt als een boost voor me. Tijdens mijn tijd in de stilteruimte heb ik dan ook deze tekst als gebed over mijn leven uitgesproken. Ik verlang ernaar dat mijn wortels dieper naar het fundament groeien… Dat ik God’s liefde ten diepste mag ervaren en erop mag bouwen.

Ik vond het des te mooier dat ik hierna op een (papieren) bladwijzer in één van mijn liedboeken de volgende tekst (uit Psalm 65) geschreven zag staan:

‘Gij zegent wat gaat ontkiemen
en kroont dan het jaar met Uw gaven.’

Voor mij was dit een extra bevestiging dat ik een zaadje in de grond ben, klaar om te ontkiemen en groeien in mijn geloof, maar ook als persoon. Ik ben een work in progress, en dat ik oké.

Praktische veranderingen

Tijdens mijn weekend in het klooster zijn er ook een aantal praktische dingen die ik graag zou willen implementeren in mijn leven thuis. Sommige vergen meer oefening dan anderen, maar ik wil op deze manier graag proberen om meer stiltemomenten in te richten in mijn dagelijkse leven.

  • Tiktok en Tumblr van mijn telefoon halen, zodat ik meer rust en minder afleiding ervaar
  • Instagram en Pinterest voorzien van een tijdslot, zodat ik niet ga doomscrollen
  • Meldingen van apps op mijn telefoon blokkeren, zodat ik minder meldingen ontvang
  • Een wekker aanschaffen, zodat ik niet meteen ’s ochtends mijn mobiel gebruik
  • In stilte ontbijten, zodat ik kan focussen en rustig mijn dag kan beginnen
  • Mediteren tijdens het uitlaten van de hond
  • Mijn dag beginnen en eindigen met een gebed (dit deed ik al, maar is er de laatste maand meer bij ingeschoten)
  • Mijn dag eindigen met het afspelen van een (rustig) Worship liedje
  • Meer Worship muziek luisteren

Het klinkt nu als een hele lijst, maar veel van de dingen vragen niet veel extra handelingen van me. Het belangrijkste voor mij blijft dat ik niet te streng voor mezelf ben en niet vergeet dat ik God om hulp mag vragen.

Zou jij een weekend in een klooster willen proberen? Op welke manier zou jij stilte in je leven willen implementeren?

Stay tuned,

Renee