Sinds dat ik in de vierde van het vmbo zit, heb ik besloten alles anders te doen. Dingen moesten veranderen. Ik laat me niet zomaar meer op m’n kop zitten. Ik geloof. En wie mij daar niet in respecteert, verdiend geen plekje meer in mijn hart, vind ik. Dat is hoe ik het oploste. Zo is het beter. Ik heb geleerd dat sommige mensen niet te vertrouwen zijn. Maar daar kwam ik natuurlijk pas naderhand weer achter. Jammer, maar zo gebeurt dat nou eenmaal. Ik ben sterker in mijn geloof geworden en ik ben de goede kant op veranderd, en daar gaat het me nu even om. Ik weet en zie overduidelijk wie mij steunt, en wie niet. En ik zeg niet dat het makkelijk is om op je geloof te vertrouwen. Of om op Hem te vertrouwen en je leven verder te bouwen. Maar ik probeer het tenminste. Ik wel. Anderen willen het geen eens proberen. Je eigen keuzen vind ik. Maar laat mij dan met rust.

Ik heb mijn blog nu al drie dagen, en mijn eerste negatieve reacties zijn al binnen. Zeven reacties om precies te zijn, en allemaal negatief. Er zit niks positiefs tussen. Ik had het ook niet anders verwacht, hoor. Er zal ook eens een keer iets zonder zeuren en zorgen gebeuren. Niks van wat ik doe is goed tegenwoordig. Volgens bepaalde mensen dan. Maar ik weet dat ik de goede weg neem, dat ik op het goede pad zit. En niemand haalt mij daarvan af. Misschien een beetje cru gezegd, maar ik ben het onderhand een beetje zat. Niks zit mee. Iedereen probeert me te kwetsen en klein te krijgen. Iedereen komt op mij af. Alsof ik overal de schuld van krijg. Mensen haten me omdat ik geloof. Mensen haten mijn geloof. Of mensen haten mij, zonder enige goeie reden.

Op mijn Tumblr account zie ik heel vaak plaatjes voorbij komen met de tekst: “Haters gonna hate.” Ik reblog ze heel erg vaak omdat dat me soms wel eens goed doet. Voor mij betekent het: Je doet maar wat je zelf wilt, haat me maar, het boeit me niet. Jij bent verspeelde tijd en energie.

En van de week kwam ik ook weer zo’n afbeelding tegen. Maar deze keer dacht ik er anders over. Ik dacht aan Jezus. Aan hoe hij ook gehaat werd, ondanks al de wonderen die Hij verrichtte. Het is triest eigenlijk dat het zo gegaan is. En dat het nu nog steeds zo gaat. Ergens denk ik dat Jezus ook soms zoiets had van: Haters gonna hate. Haat me maar, maar ik weet dat ik het juiste doe. Want ik hoor bij mijn Vader. En ik luister naar Hem. Maar ondanks dat hij gehaat werd, is Hij doorgegaan met het volgen van Zijn Vader.

En zo ga ik ook verder met het volgen. Ik laat de haters lopen. Want zij zijn toch doof voor Gods woorden. Zij weten niet hoe bijzonder en geweldig het is om bij Hem te horen. Eigenlijk heel triest, maar het zij zo. Ik voel me niet geroepen om iedereen te laten bekeren. Maar dan vind ik zelf ook dat ze mij ook gewoon moeten laten geloven, en respecteren. En anders, haat me maar. Veel plezier. Maar ik weet wat ik doe. Ik geloof. En mij stop je niet.