Ook één van mijn vele gedichten die ik vroeger schreef. In die tijd was dit een hele bijzondere. Vrienden reageerden ook niet echt positief. Maarja, ik had het ze nooit kwalijk genomen eigenlijk. Ik weet wel dat ik nog een keer dit gedicht mocht voorlezen in de kerk. “Zelfgeschreven” werd er nog omgeroepen door de dominee. Zo trots als een pauw ging ik weer op mijn plek zitten. Terwijl ik toch steeds dacht aan hoe slecht het gedicht eigenlijk in elkaar zat. Tsja, ik denk dat iedereen daar zijn of haar eigen fantasie in heeft. Je kan het lezen alsof een overleden iemand bedoeld wordt met “je.” Maar het kan ook iemand zijn die je mist, die je niet vaak meer ziet. Ik zag het meer in het kader van alleen lopen met Jezus. Hoe bijzonder ik dat eigenlijk vond. Hoe graag ik ook over het water wilde lopen. Al pratend, en lachend. Zijn warmte, en mijn kou. Nee, ik kon me dat niet voorstellen. Het was gewoon raar.

Misschien was ik wel gewoon bang voor mijn eerste stap. Een stap op het water. Ik durfde de hand van Jezus niet te pakken. Ik hoefde niet opgevangen te worden. Ik bleef lekker aan de oever staan. Op de rand. Ik wilde liever bootjes kijken. Pootje baden. Ik had Jezus stomverbaasd aangekeken en gezegd: “Ja dag, ben je wel helemaal lekker?!”

Maar hoe zit dat met jou? Stel je eens voor dat je bij een haven staat of op een strand loopt. Ben je er? Oké, mooi. Er loopt een wildvreemde man naar je toe die je de hand toereikt en beweerd dat je over het water kan lopen. Dat je erop kunt staan. Wat zou je doen? Sommigen zullen zeggen dat het alleen kan als al het water bevroren is. Maar technisch gezien kan dat bij een heel groot meer of een zee al niet. Hmmm.. Wat zou je zeggen?

Vroeger had ik hem afgewezen. Maar nu denk ik er anders over. Het is namelijk zo dat wij onbekende mensen nooit vertrouwen. Wat ik aan de ene wel kan begrijpen. Zo veel mensen kan je nou ook weer niet vertrouwen, en al helemaal niet nadat je hoort over de zoveelste moord of verkrachting die het nieuws je mededeelt. Maar goed. Als je mens leert kennen, leer je ze te vertrouwen. Zie het als vrienden en vriendinnen. Je beste vriend of vriendin vertrouw je waarschijnlijk wel elk geheim toe. En zo, moet Jezus ook worden. Jouw beste vriend. Je moet hem vertrouwen. En dan kan je zijn hand pakken en met hem over het water lopen.

Hij vind het niet erg hoor, als je hem afwijst. Verdrietig is hij wel. Maar hij houdt vol. Telkens weer als jij aan de oever staat, komt hij naar je toegelopen. Reikt hij je de hand. Vraagt hij weer hetzelfde. “Ik wil met je lopen, met je praten, met je lachen, en met je huilen. Neem mij in vertrouwen, bij mij kan je alles kwijt. En wees niet bang. Ik laat je niet vallen. Kom je?” Ja, Jezus heeft veel geduld. Hij wilt je vriend zijn. Hij brengt je dichterbij zijn Vader.

“Ik zal naar je toe komen, lopend over het water.”

Hij komt eraan, hij wilt met je wandelen. Wil jij dat ook? Of blijf jij zwemmen?