Toen ik dit plaatje zag betrapte ik mezelf er weer op dat ik zo vaak zeur over de kleinste dingetjes. Dat ik boos word om dingen die fout gaan, of die me niet lukken. En dat ik verdrietig word om de dingen die niet meer zijn zoals het vroeger was. Verdrietig om wat ik niet meer heb.

Was ik nou maar eens gelukkig met de dingen die ik wel heb. Ik was het wel, hoor. Vorige week nog. Ik was jarig, en ik had zoveel ontzettend leuke cadeau’s, kaarten en felicitaties gekregen. Ik was weer verwend. En ik was gelukkig met wat ik had gekregen. Maar dan zijn er nog steeds dingen die ik zo graag zou willen, terwijl ik weet dat het onmogelijk is. En dan heb ik het niet over voorwerpen.

Zoveel verlangens en ambities. Maar zo weinig motivatie om overal tegelijk aan te beginnen. Was ik nou maar eens blij met de mensen die er in mijn leven zijn. In plaats van de mensen die dat niet zijn.

Sorry dat ik soms niet zo veel van mijn leven houd als dat U bedoelt.

I’m doing my very best.