Als twaalfjarige middelbare scholier klonken For A Pessimist, I’m Pretty Optimistic en Misery Business al door m’n oordopjes heen. Inspirerende citaten van songteksten belandden in al m’n schoolschriften en het maakte niet uit hoe m’n humeur was: Paramore sleepte me erdoorheen. Een van m’n grootste dromen was om net zulk gaaf haar te hebben als Hayley Williams.
Negen jaar later, wat schooldiploma’s en wat verschillende felle haarkleuren verder sta ik er: in de rij voor het concert van Paramore.

Toen ik in 2017 m’n kaartjes kocht, kon ik m’n blijdschap nauwelijks onderdrukken. Hayley Williams, de leadzangeres van de rockband, is al jaren een rolmodel voor me en om haar live te zien zingen voelt als een droom. Met een gezonde spanning en kriebels in m’n buik, stapte ik dan ook gisteren AFAS live binnen.
Na het voorprogramma dat verzorgd werd door MeWithoutYou (een hele goede rockband trouwens), begon de crew met het klaarzetten van attributen.
Het dak ging eraf toen ze opkwamen. Iedereen begon keihard mee te zingen met Hard Times, het eerste liedje van de avond. Zowel de oudere liedjes als de recentere werden moeiteloos door iedereen meegezongen. Elke keer dat Hayley stopte met zingen om het publiek te horen, zongen wij vrolijk en uit volle borst verder. Er werd gedanst, gesprongen en gerockt.
Wat ik ook geweldig vond en wat de sfeer maakte was dat ze als tweede nummer meteen Ignorance zongen. Dat is namelijk een lekker hard rocknummer die bijna iedere Paramore fan wel kent.

“Telkens we een nieuw album uitbrengen, voelt het als een openhartoperatie. We zijn elke keer weer bang en nieuwsgierig naar hoe jullie het gaan vinden. We leggen namelijk steeds een stukje van onszelf bloot.” – Hayley Williams
Tussen de liedjes door hield Hayley kort een praatje. Ze nam soms even de rust om te communiceren met het publiek en interactie te zoeken, waarna ze het volgende liedje aankondigde.
“We doet dit al een jaar of tien en vinden het geweldig om jullie aan ons zijde te hebben. We zijn samen gegroeid… We hebben elkaar zien opgroeien en volwassen zien worden.” – Hayley Williams
Niet alleen Paramore was leuk, maar ook de fans die er waren. Ze waren allemaal heel aardig en zorgden voor elkaar, ook al kenden we haar niet. Zo vroeg bijvoorbeeld het meisje dat voor me zat aan me of ik het erg vond als ze ging staan. Anderen zouden misschien gewoon gaan staan zonder te denken aan degene die erachter zit. Ik ben maar een klein persoon dus ik vond dit wel heel lief. Ik ben namelijk altijd de pineut tijdens concerten en evenementen. Er gaat altijd precies iemand met een giraffe nek voor me zitten.

Het licht en geluid van het concert was erg gaaf gedaan. Met twee grote projectoren werd er een lichtshow op het podium gemaakt. Ieder liedje dat ze deden had een andere sfeer en een andere kleur. Dat vond ik een gaaf detail.
Ik heb het super naar m’n zin gehad. Ik vond het echt jammer dat het zo snel voorbij ging. Wanneer Paramore weer in Nederland komt, ga ik er echt nog een keer heen. Het was een avond om nooit te vergeten!
hopelijk hoef je niet weer negen jaar te wachten.