‘Oude’ Renee is terug

“Ik vind deze lengte je zo leuk staan!” zegt de persoon tegenover me enthousiast. Het is inmiddels de tiende keer dat iemand dit tegen me zegt, en dit maakt me nog ongemakkelijker. Ik ben namelijk helemaal niet van die mening. De eerste keer dat ik het compliment kreeg, antwoordde ik met een “Dankjewel!”, maar nu ik het al zo vaak heb gehoord, ben ik me eigenlijk alleen nog maar schuldiger gaan voelen dat ik deze mening niet met de persoon tegenover me deel. “Ik haat het juist”, zeg ik… Dan maar weer uitleggen waarom ik een hekel heb aan mijn lange haar.

Ik heb juni 2018 besloten om m’n haar te laten groeien. Hier heb ik dan ook een blogpost aan toegewijd. Het was eigenlijk een noodgedwongen beslissing. M’n hoofdhuid ging heel erg jeuken van al het verven, en daarom had ik besloten om m’n haar te laten groeien, en een dip-dye te nemen zodat de verf m’n hoofdhuid niet meer aanraakte.

Je hoort genoeg horror verhalen over mensen die van kort naar lang willen en maanden lang met een matje rondlopen. Gelukkig was dit bij mij wel allemaal meegevallen. Ik heb een tijdje met een wat ongemakkelijk kapsel rondgelopen, maar ik vond het nou niet zo schokkend als dat ik had verwacht. Om er wat leuker uit te zien, heb ik besloten om baby-bangs te laten knippen en het model als korte bob te laten knippen. Hier heb ik toen nog een lange tijd mee gelopen.

In november was m’n kapsel eindelijk een beetje lang genoeg om er een dip-dye in te doen. Om m’n kapsel wat pittiger te maken, besloot ik een undercut te laten scheren.

Maar ondanks dat ik nu weer een kleur in m’n haar had, voelde iets niet op z’n plek. Ik dacht dat als ik maar kleur in m’n haar had, dat ik dan m’n kapsel leuker zou vinden, maar niets is minder waar. Ik was het na minder dan een week al helemaal zat. Ik had zo’n hekel aan m’n lange haar. Het voelde alsof ik iemand anders zag, als ik in de spiegel keek.

Al heel snel begon ik terug te verlangen naar mijn korte kapsel. Ik heb uren op Pinterest gekeken naar leuke korte kapsels die ik wel eens uit zou willen proberen. Als je je haar zat bent, dan weet je wat je te doen staat: De schaar erin!

Gisteravond gebeurde het dan: opeens had ik weer een kort koppie. Eigenlijk was het niet eens zo gepland, maar toch gebeurde het.
En ik heb me nog nooit zo goed gevoeld. Geen lange haren meer in m’n nek. Geen tien minuten föhnen voordat m’n haar eindelijk droog is. Geen borstels of haar elastiekjes meer nodig. Heerlijk!

Alleen het verven… Dit was nog wel even een probleem. Renee is Renee niet, als ze met “saai” bruin haar zou rond blijven lopen. Ik heb gezocht naar alternatieve haarverf waar ik misschien wel tegen zou kunnen, en ik ben bereid om dit uit te proberen. Hopelijk kan ik wel tegen deze haarverf. Dit staat dus nog op m’n to-do-list.

Ik geef het dus nog niet op. Ik heb m’n haar even een pauze gegeven, maar duik in 2019 de verfpotten weer in. De ‘oude’ Renee is terug.